το μυαλο μου ειναι σαν ενα δωματιο
σε ολες τις πλευρες απο ενας καθρεφτης
ο καθε καθρεφτης ειναι και ενα φραγμα.

οταν μια ακτινα φωτος μπει
αναπτησει ιλιγγιώδεις ταχυτητες
οπως ενα ατομο μεσα σε εναν επιταχυντη.
μεχρι που καταλιγει να σπαει τους καθρεφτες
και με την υπερβολικη ταχυτητα να περνα μεσα απο τα σοκακια του μυαλου μου
τοτε ειναι που η λογικη μου χανεται
και η φαντασια οργιαζει
με αποτελεσμα να καταληγω
να ειμαι αυτος που ειμαι
χΔ