Μαυρο, Ασπρο.. Αλλα που ειν' το γκρι?

περασαν τα χρονια
και εγινα αυτο ποθ απεχθανομουν
ενας ανθρωπος σαν ολους τους αλλους ανθρωπους
τωρα παρατηρω τον εαυτο μου
τραβαω το παπλωμα προς τον εαυτο μου
ολο και περισσοτερο.
Απο ασπρο που ημουν 7 χρονια πριν
κατεληξα να γινομαι μαυρο
απ την μια ακρη στην αλλη
οπως σε ολη μου την ζωη.
κουραστικα, βαρεθηκα το ιδιο βλεμμα
τα ιδια ματια.

παω να βρω παριγορια στο αλκοολ, για μια νυχτα να ξεχασω
μια νυχτα ακομη να αδειασω το μυαλο μου
καλη νυχτα
ονειρα γλυκα

και συγνωμη που δεν ειμαι αυτος που ημουν πριν απο 7 χρονια, πριν απο 8 μηνες, πριν απο 43 μερες.

Καλημερες με Γκαυλες.-

Πρωι, ανοιγοκλεινω τα ματια μου για να συνηθησω το φως. Βρησκομαι σε μια αυλη, μικρη περιπου στα 3 τετραγωνικα (νομιζω δλδ καπου εκει πρεπει να ηταν ΧΔ). κοιταω γυρω μου, μονοκατοικιες και εκεινες με αυλες, χωρισμενες με θαμνους. Κοιταω πισω μου, ειναι μια συρωμενη πορτα (βασικα μπαλκονοπορτα ηταν που ανοιγοκλεινει [ξερετε τωρα εσεις :Ρ] απλως δεν θυμαμαι πως λεγετε ΧΔ.
Απ εξω ενα τραπεζακι με τρεις κουπες. Αρχιζω να περπαταω προς την βαπτισμενη εμου "μπαλκονοπορτα" σηρωμενη να μην το ξεχναμε... (οχι πως παιζει ρολο στο ονειρο αλλα απλως σας σπαω λιγο τα νευρα ΧΔ χιχι χοχο χουχου γκουχου [οτι ναναι ΧΔ])
Ειχαμε μεινει στις κουπες. Περνοντας διπλα απ το τραπεζακι μυριζω τον καφε. Κοιταξα τις κουπες, οι δυο ειχα καφε και η μια ηταν με γαλα. Ο καφες ηταν μαυρος, μαλλον βραζιλιανικος (παλι μλκιες λεω :Ρ ροφλ ΧΔ).
με την ακρη του ματιου μου πιανω κινηση μεσα στο σπιτι απ το παραθυρο (που ειχε κουρτινες :Ρ). Περπαταω και μπαινω μεσα στο σπιτι, δεν θα πω πολλα για το σπιτι γιαιτ δεν εχει καμια σημασια και να πω την αληθεια δεν το θυμαμαι τιποτα απ το πως ηταν μεσα. Κοιταξα στα αριστερα μου και ειδα μια σκαλα που οδηγουσε στον δευτερο οροφο, οσο κοιταζα την σκαλα (την κοιταξα για 2 δευτερολεπτα για να μην με πειτε οτι σκαλωσα και την κοιτουσα μιση ωρα ΧΔ :Ρ) ακουσα εναν θορυβο, προερχοταν απο μια πορτα στα δεξια μου. Περπατησα μεχρι εκει, επιασα το πομολο (and i jizzed in my pants :Ρ για οσους καταλαβαν καταλαβαν ΧΔ [παλι μλκιες λεω :Ρ] και γυρναμε πισω στο ονειρο.)
Γυρισα το πομολο και ανοιξα την πορτα. Ειδα μια κοπελα να στεκετε χωρις κατι απο πανω (τα κατω τα φορουσε [εαν θυμαμαι καλα ηταν φορμα]). Οταν γυρισε το κεφαλι της και με ειδε εκρυψε με τα χερια της το στηθος της και μου ειπε να κλεισω την πορτα. Εκεινη την στιγμη ακουστηκε μια φωνη πισω μου που ειπε "αααΑ!!! βυζακια!!!"
γυρισα να δω ποιος το ειπε και ηταν ενα μικρο αγορι που καθοταν σε εναν καναπε. Ξαναγυρισα το κεφαλι μου για να δω την κοπελα αλλα προλαβα να δω μονο το πως σκεπαστηκε με το ασπο σεντονι. Μπηκα στο δωματιο και εκλεισα την πορτα. Περπατησα γυρω απ το διπλο κρεβατι κοιτοντας μια εκεινη μια το δωματιο και ξαπλωσα διπλα της κατω απ το σεντονι. Ηστερα αρχισαν οι σκηνες για ενηλικους :Ρ. Οταν ηρεμισαν τα "πνευματα" πηγα να την φιλησω αλλα εκεινη απλως γυρισε το κεφαλι της και βρηκα μαγουλο. Τοτε σηκωθηκε (για καποιο παραξενο λογο φορουσε ακομη την φορμα της [μαλλον εχω κενα μνημης και στα ονειρα λολ]), σταθηκε απ την ακρη του κρεβατιου που μολις σηκωθηκε, με κοιταξε και μου ειπε "θελω να μεινω μονη, δεν χρειαζομαι κατι αλλο απο εσενα"
Εκεινη την στιγμη δεν υπηρξε καμια αντιδραση. Την κοιτουσα που φορεσε ενα πουκαμισο και ανοιξε την πορτα. Εκεινη την στιγμη ακουστηκε παλι η φωνη του μικρου αγοριου να λεει
"Μαμα!, ακομη κοιμαται ο μπαμπας?"

τοτε ξυπνησα. Και για καποιο λογο ημουν χαρουμενος λολ
αυτα :Δ
τις καλημερες μου :Δ


ΥΓ: μερικα πραγματα που καταλαβα απ το ολο ονειρο
1: το προσωπο της κοπελας ηταν μιας κοπελας που ηξερα σε ενα καμπινγκ αλλα ποτε δεν με ενδιεφερε (αλλα ειχε ωραιο σωμα, ομως ο εγκεφαλος δεν υπηρχε >.>) απ οτι φαινεται τα ενστικτα υπηρχαν λολ
2: δεν υπαρχει κατι αλλο λολ αυτα καταλαβα εγω απ το ονειρο ΧΔ

μπουι μπουι
και Ohaio! :D

Lianiς

το μυαλο μου ειναι σαν ενα δωματιο
σε ολες τις πλευρες απο ενας καθρεφτης
ο καθε καθρεφτης ειναι και ενα φραγμα.

οταν μια ακτινα φωτος μπει
αναπτησει ιλιγγιώδεις ταχυτητες
οπως ενα ατομο μεσα σε εναν επιταχυντη.
μεχρι που καταλιγει να σπαει τους καθρεφτες
και με την υπερβολικη ταχυτητα να περνα μεσα απο τα σοκακια του μυαλου μου
τοτε ειναι που η λογικη μου χανεται
και η φαντασια οργιαζει
με αποτελεσμα να καταληγω
να ειμαι αυτος που ειμαι
χΔ

περπατας στον δρομο για το σπιτι σου, εχεις στα αυτια σου τα ακουστικα και ακους μουσικη. δεν ειναι στο φουλ η ενταση και ακους ενα μικρο γατακι να κλαιει. δεν ξερεις γιατι κλαιει. τι κανεις?
1 : πας και το μαζευεις
2 : πας και του σπας το λαιμο για να μην ταλαιπωρειται αδικα σε αυτη την ζωη
3 : πας το χαιδευεις και οταν σε ακολουθει τσαντιζεσαι και του ριχνεις ενα σουτ με δεξι φαλτσο για να το Beνταρεις σαν τον Becham?

εγω προσωπικα διαλεξα την επιλογη να το αγνοησω. γιατι εχω μια προιστορια με ενα αλλο γατακι και δεν ηθελα να εχω τυψεις και παλι το την συνεχεια.

---

ψελλ διωισιον

 
Η «Hayflick Limit Theory» (1961) προτείνει ότι υπάρχει ένας ανώτατος αριθμός διαιρέσεων, περί τις 50, στις οποίες μπορεί να συμμετάσχει ένα κύτταρο. Πέραν αυτού του αριθμού, είτε καμιά περαιτέρω διαίρεση δεν είναι δυνατή, είτε το κύτταρο πεθαίνει από πλεονάζουσα συσσώρευση τοξικών αποβλήτων.

για την ακριβεια στο αγγλικο wiki λεει οτι ειναι 40-60 απλως ο μεσος ορος ειναι 50.

αρα εαν ενα κυτταρο μπορει να διερεθει 50 φορες μεχρι να πεθανει.

τοτε σε ποσα κομματια μπορει ενας ανθρωπος να διερεθει?