ακουγοντας τα βηματα μου στον βρεγμενο δρομο
συνειδητοποιώ πως περπατω για χρονια
μες στο μυαλο μου να περνανε λεξεις και σκεψεις
οι ανθρωποι να ειναι τιποτα παρα μικρα κλασματα
και τιποτα να μην μπορει να με κανει να σταματησω εως οτου
βρω το σπιτι
που
θα
με
αντεξει
.